بی سی دبل ای ال اس پی LSP BCAA 2:1:1

بی سی دبل ای ال اس پی LSP BCAA 2:1:1 اسید آمینه های لوسین (با نسبت 2)، ایزولوسین ( با نسبت 1) و والین (با نسبت 1) را ارائه می دهد. اسید آمینه شاخه دار (BCAA) یک آمینو اسید با یک زنجیره جانبی متشکل از اتم های کربن به هم پیوسته کووالانسی است که ساختاری شاخه مانند را تشکیل می دهد و بنابراین نام آنها را برمی انگیزد.

خرید بی سی دبل ای ال اس پی LSP BCAA 2:1:1

سه BCAA در بدن وجود دارد: لوسین، ایزولوسین و والین. مکمل های BCAA در درجه اول به دلیل توانایی ظاهری BCAA در افزایش رشد عضلانی بسیار محبوب بوده است. مشکل این است که هر سه BCAA به طور یکسان باعث رشد عضلات نمی شوند. در واقع، حتی نزدیک هم نیست، زیرا لوسین، تا حد زیادی قوی‌ترین محرک رشد عضلانی است، در حالی که ایزولوسین و والین به ترتیب در جایگاه دوم و سوم قرار دارند. گفته می شود، ایزولوسین و والین برخی از اثرات افزایش عملکرد را ارائه می دهند. با این حال، از مصرف همزمان هر 3 BCAA باید اجتناب شود زیرا بسیاری از اثرات افزایش عملکرد ناشی از مصرف مستقل یک BCAA خاص را می توان با مصرف همزمان هر 3 BCAA کاهش داد. علاوه بر این، تأثیر معکوس ناشی از مصرف همزمان هر 3 BCAA احتمالاً مقدار BCAA مورد نیاز برای ایجاد اثر بهبود عملکرد مطلوب را افزایش می‌دهد و مصرف بیشتر BCAA تأثیر مثبت مصرف BCAA را بیشتر کاهش می‌دهد، زیرا مصرف بیش از حد BCAA باعث افزایش مقاومت به انسولین می‌شو و توقف رشد عضلات و در نتیجه عملکرد را به همراه دارد.

لوسین قوی ترین BCAA عضله ساز است

از هر 3 BCAA، لوسین با فعال کردن قوی آنزیم حسگر مواد مغذی mTOR که مستقیماً سنتز پروتئین ماهیچه‌ای را تقویت می‌کند، قوی‌ترین پاسخ آنابولیک را برمی‌انگیزد و از تجزیه پروتئین عضلانی و در نتیجه رشد عضلانی جلوگیری می‌کند. چندین مطالعه علمی فعال شدن قوی mTOR توسط اسید آمینه لوسین را برجسته می کند. یک مطالعه نشان داد که مصرف لوسین در مدت کوتاهی پس از تمرین، فعالیت mTOR را افزایش داد که منجر به سنتز پروتئین عضلانی بیشتر پس از تمرین شد. نشان داده شده است که مصرف لوسین بلافاصله پس از تمرین به طور خاص سنتز پروتئین عضلانی را تا 33٪ افزایش می دهد.

همچنین نشان داده شده است که مصرف لوسین با فعال کردن mTOR که توانایی غیر فعال کردن آنزیم حسگر انرژی AMPK را دارد، تجزیه پروتئین ماهیچه‌ای را بار دیگر کاهش می‌دهد. غیرفعال شدن AMPK از عملکرد طبیعی آن برای شروع تجزیه پروتئین به اسیدهای آمینه برای انرژی به منظور بازگرداندن سطوح انرژی در سلول در زمانی که انرژی سلولی کم است، جلوگیری می کند. در مجموع، توانایی لوسین برای افزایش قوی تولید پروتئین عضلانی در حالی که کاهش تخریب پروتئین، سطح پروتئین عضلانی را افزایش می‌دهد و در نتیجه هیپرتروفی عضلانی قابل توجهی ایجاد می‌کند.

علیرغم ظرفیت محدود ایزولوسین برای تحریک سنتز پروتئین عضلانی و در نتیجه رشد عضلانی نسبت به لوسین، ایزولوسین در تامین انرژی سلول های عضلانی از گلوکز از لوسین بهتر عمل می کند. این امر به این دلیل رخ می دهد که مصرف ایزولوسین هجوم گلوکز به سلول عضلانی را افزایش می دهد و سرعت تبدیل گلوکز به انرژی در عضله را افزایش می دهد. در مقابل، مصرف لوسین فقط هجوم گلوکز به سلول عضلانی را افزایش می دهد. پس از آن، گلوکز به جای اینکه بلافاصله برای انرژی سوزانده شود، به گلیکوژن برای ذخیره انرژی تبدیل می شود

علاوه بر این، توانایی ایزولوسین برای تبدیل گلوکز به انرژی در سلول عضلانی به طور قابل قبولی به اثر مهاری ایزولوسین بر عملکرد انسولین کمک می کند زیرا سطوح انرژی بالاتر از مصرف ایزولوسین تمایل به غیرفعال کردن ایزوفرم های خاصی از آنزیم حسگر انرژی AMPK دارد. غیرفعال‌سازی AMPK ظرفیتی را که AMPK برای افزایش مسیر سیگنال‌دهی انسولین دارد، کاهش می‌دهد که منجر به یک پاسخ کلی ضعیف‌تر به انسولین می‌شود که ظرفیت جمع شدن توده عضلانی را کاهش می‌دهد.